Michael Moore

Voor de vierde opdracht heb ik zoals reeds vermeld gekozen voor een documentaire van Michael Moore. De documentaire gaat over 'vuurwapens'.

In de Verenigde Staten is het houden van wapens mogelijk. Ik stel mij daarbij een heleboel vragen.
Is dat zo in elke staat? Wat zegt de wetgeving? Hoe oud moet je zijn om een vuurwapen te kunnen krijgen? Wat zijn de risico's? Wat zijn de gevolgen die ontstaan door het houden van vuurwapens? Wat vindt Barack Obama van vuurwapens? Heeft deze wetgeving invloed op de rest van de wereld? Enzovoort.

Voordat de documentaire begint, ga ik zoals gewoonlijk eerst achtergrondinformatie opzoeken!

Achtergrondinformatie

Ik ga daarvoor eerst informatie opzoeken over de wetgeving van vuurwapens in de VS.

Wetgeving Verenigde Staten

In dit artikel staat beschreven dat elke burger het recht heeft op het dragen van vuurwapens. In de meeste staten wordt een licentie gevraagd, maar die is gemakkelijk te krijgen. In Kennesaw is men zelfs verplicht om een vuurwapen te bezitten. Onvoorstelbaar!

De wapenwet is een deel van het grondrecht en staat zelfs op de tweede plaats. De eerste plaats is vrijheid van meningsuiting.

Dit artikel beschrijft bondig de wapenproblematiek in de Verenigde Staten. De meerderheid van de bevolking wil recht hebben op het houden van wapens. Het is daarom erg moeilijk voor de president om hervormingen te doen wat de wapenwet betreft. Obama is voorstander van het antecedentenonderzoek om wapens uit verkeerde handen te houden en hij vindt dat AK-47 geweren “op het oorlogsslagveld [thuishoren], niet op straat”. Hij vindt het jammer dat de samenwerking met het Congres stroef verloopt als het op de wapenwet aan komt. Het Congress bestaat deels uit democraten deels uit republikeinen. De republikeinen zijn voorstander van de wapenwet en daarom is het moeilijk voor Barack Obama om nieuwe wetsvoorstellen in te voeren. Hij heeft de uitvoerende macht maar de wetgevende macht maakt de wetsontwerpen en dat is in dit geval een lastige situatie. Hoe dan ook Barack Obama hoopt het geweld te beperken door zachtere maatregelingen te treffen.

Wetgeving België

Op 9 juni 2006 is er een nieuwe wapenwet ingevoerd. Deze nieuwe wapenwet zorgt ervoor dat er een striktere regelgeving is gekomen voor het bezitten van wapens en het voorhanden hebben van wapens.
Er bestaan drie soorten wapens, namelijk de verboden wapens, de vrij verkrijgbare wapens en de vergunningsplichtige wapens.

De verboden wapens moeten onmiddellijk worden ingeleverd. Wat verstaan we onder verboden wapens?

·        wapens ontworpen voor uitsluitend militair gebruik, waartoe ook de automatische vuurwapens behoren (vb machinepistolen).

·        Spring- en valmessen met slot (ook knipmessen of stilleto’s genaamd), vlindermessen, werpmessen, werpsterren, boksbeugels.

·        blanke wapens die uiterlijk gelijken op een ander voorwerp (vb. een mes verborgen in een gordel of een pen).

·        degenstokken en geweerstokken die geen historische sierwapens zijn.

·        knotsen en wapenstokken (ook knuppels of matrakken genoemd).

·        vuurwapens die zijn gewijzigd om ze te kunnen verbergen, die zijn verborgen in een ander voorwerp of die niet meer voldoen aan hun kenmerken als beschreven in de vergunning ervoor (vb. een geweer met afgezaagde loop).

·        electroshockwapens.

·        allerhande spuitbussen (sprays) voor ‘zelfverdediging’ (traangas, pepperspray, enzovoort)

·        vouwgeweren boven kaliber 20 (vb. cal. 12).

·        nunchaku’s

·        geluiddempers (al dan niet gemonteerd op een vuurwapen) en andere onderdelen of hulpstukken die een vuurwapen een verboden karakter geven.

·        bepaalde munitie (bommen, granaten, submunitie, enzovoort).

Dit zijn er een heleboel! Maar goed ook, afgeven die troep!

Als tweede heb je de vrij verkrijgbare wapens.

·        wapens met een ander aandrijvingsmechanisme (geen vuurwapens) – de meeste luchtdrukwapens, kruisbogen, enzovoort.

·        wapens die onklaar gemaakt zijn door de proefbank in Luik.

·        historische wapens die volgens KB. hierbij zijn ingedeeld.

 Voor het dragen of gebruiken van wapens dien je wel een wettige reden te hebben.

Als laatste heb je vergunningsplichtige wapens en dat zijn simpelweg alle andere vuurwapens.

Door de nieuwe wapenwet is er een strengere regelgeving gekomen. Vuurwapens kunnen slechts onder strikte voorwaarden vergund worden en de aanvrager moet over een geldig motief beschikken.(jacht, sport)

Voor de erfenis en het vinden van vergunningsplichtige vuurwapens gelden er ook strikte regels en kunnen deze vuurwapens onder bijzondere voorwaarden vergund worden.

 

De nieuwe wapenwet bevatte ingrijpende wijzigingen:

• Geen vrije verkoop meer van “registratieplichtige” wapens, alle wapens worden “vergunningsplichtig”.
• Enkel erkende jagers en erkende sportschutters kunnen nog vergunningsplichtige wapens kopen of bezitten.
• Geldigheid van wapenvergunningen wordt beperkt tot maximaal 5 jaar.

De nieuwe Belgische wapenwet met een volledig verbod op vuurwapens (behalve voor jagers en sportschutters) behoort tot de strengste van de wereld.

Ik ben ook een kijkje in de actualiteit gaan nemen. Een tijdje geleden is er een meisje neergeschoten voor het Interim bureau op de Genkersteenweg. Het artikel vertelt de lezer dat de dader is opgepakt. Hij was de (ex)-vriend van het meisje en heeft haar neergeschoten omwille van spanningen tussen de twee. Hij dacht dat ze een andere vriend had.
Jammer genoeg staat het vol in de actualiteit met dit soort afschuwelijke feiten. Zo is er recent op 18 oktober een man doodgeschoten in Antwerpen. Dat heb ik in dit artikel gelezen.
Het bewijst dat vuurwapens in België te verkrijgen zijn op een illegale wijze. Akelig idee..

Bezoek wapenwinkel

Ik vind het een cool idee om opzoek te gaan naar een wapenwinkel in Limburg. Vroeger was er een in Lanaken maar die bestaat tegenwoordig niet meer. Gelukkig is er wel een andere wapenwinkel in de buurt, namelijk in Bilzen. Ik weet niet of ik daar wel zo blij om ben maar ik moet niet zo ver reizen!

Voordat ik een kijkje ga nemen in deze winkel, stel ik een aantal vragen op. Ik heb reeds contact opgenomen met de winkel en zal vrijdag 2 november een kijkje gaan nemen.

Let's go! Toen ik aan kwam in de winkel waren ze op de hoogte en kon ik meteen al mijn vragen schieten.

1. Op welke voorwaarden mag men een wapen kopen?

Het is niet zo evident om aan een wapen te geraken. Als eerste moet je bij de provincie een vergunning aanvragen. De benaming hiervoor is model 4. Daarbij heb je een attest van goed gedrag en zeden nodig en een doktersattest. Het doktersattest bewijst dat men geestelijk met alles in orde zou moeten zijn.

Als laatste moet elk gezinslid boven de 18 jaar akkoord zijn met het feit dat er een wapen in huis wordt gehaald. De aanvrager MOET een theoretische en praktische proef afleggen dat ongeveer 1000 euro kost.

Er zijn drie verschillende soorten vergunningen (voor drie verschillende soorten wapens) die een andere procedure kennen.

Je hebt vergunningen voor jachtgeweren, sportgeweren en per uitzondering gewone pistolen.

Bij aanvraag van sportgeweren moet men 6 maanden wachten en twaalf schietbeurten uitvoeren, dan kan men pas aanvragen om het geweer te behouden.
Jachtgeweren worden om de vijf jaar gecontroleerd. Men moet aantonen dat het geweer ook effectief gebruikt is geworden. Zo niet dan wordt het geweer afgenomen door de overheid.

2. Wat zegt de wet over het verkopen van wapens?
Iedereen kan aan een geweer geraken, mits alle stappen correct verlopen.

3. Waarom kopen de meeste klanten een wapen? Voor de jacht? Voor het uitbreiden van een collectie? Andere redenen?
De meeste mensen kopen inderdaad een geweer voor de jacht of voor de sport. Het hebben van een collectie komt niet vaak voor. Men spreekt pas van een collectie als de persoon in kwestie 30 wapens in zijn bezit heeft.
 

4. Krijgt u wel eens kritiek voor het openen van een wapenwinkel?
 Neen, nooit. We lezen wel regelmatig kritiek in de kranten over 'wapenswinkels' in het algemeen. Daar zijn we het dan ook niet mee eens. Veel wapens worden verkocht op de zwarte markt, daar kunnen wij niets aandoen. Er zijn genoeg mensen die wapens hebben en die niet geregistreerd staan. Ze worden in de illegale handel verkocht, dat is erg gevaarlijk. 

5. Wanneer een koper een wapen heeft gekocht, wordt de koper dan nog gecontroleerd op lange termijn?
 Ja, een persoon dat een sportwapen heeft, moet elk jaar 12 schietbeurten uitvoeren. Bij een jachtgeweer wordt men om de vijf jaar gecontroleerd. Het moet duidelijk zijn dat het geweer daadwerkelijk gebruikt wordt anders wordt het geweer afgenomen.

Het is trouwens zo dat wapens vlug worden afgenomen. Wanneer men door het rood rijdt of bijvoorbeeld fraudeert, wordt het wapen afgenomen. Wij zien het verband niet maar de overheid ziet elke overtreding van de wet als bedreiging.

6. Worden jullie ook gecontroleerd?

Wij worden inderdaad gecontroleerd door de overheid. Wij moeten elk wapen dat we verkopen registreren.

Helaas is het zo dat enkel 1 op 5 mensen geregistreerd staat. We weten dat na de val van het Ijzeren Gordijn dat er toen heel veel wapens op de zwarte markt zijn terechtgekomen. Zo zijn er dus heel wat mensen in België die een wapen hebben, waar niemand wat van af weet.

Einde bezoek
Toen ik al mijn vragen had gesteld, mocht ik een aantal foto's nemen.
Het was een boeiend bezoek. Het gesprek duurde niet zo lang omdat er voortdurend klanten in en uit de winkel liepen. Daarom kon ik niet te diep ingaan op een aantal vragen.
Gelukkig mocht ik foto's nemen en was ook dit bezoekje een succes!
 

De documentaire 'Bowling for Columbine'

De documentaire van Michael Moore was héél erg interessant. Ik vind het zo'n goede documentaire, echt brilliant! Hij legt de waarheid door middel van humor zo dik erop en dat zorgt vaak voor hilarische scènes. Hoe dan ook is het een ernstig onderwerp in de Verenigde Staten en daar wil Michael Moore op zijn manier een beeld van vormen. De documentaire werd voor het eerst vertoond op 11 oktober 2002 en won onder andere de Academy Award voor Beste Documentaire en een prijs op het Filmfestival van Cannes.

De documentaire belicht vijf aspecten die vallen onder de wapenproblematiek in de VS.
Michael Moore belicht geweldsdelicten, het hoge aantal wapenbezitters, VS wapensdelicten in vergelijking met andere landen, het verkopen van wapens en kogels en the National Rifle Association.

Michael Moore gaat op onderzoek uit naar de Amerikaanse manier van leven omtrent het behouden van wapens. Hij hekelt het grondwettelijk recht naar het bezit van wapens aan. Doorheen de hele documentaire zet hij het bezitten van wapens in een satirisch, negatief en absurd daglicht.
Daarbij zien we in de documentaire afwisseling tussen historische en actuele wapenfeiten. Daarin worden de vele gewelddadige oorlogsoverwinningen van de Amerikanen getoond. De vele moorden die de Amerikanen hebben gepleegd worden koelbloedig weergegeven. Deze beelden gaan van de Vietnam-oorlog, de Koude oorlog tot Iran. Het is een breed beeld van wapenfeiten die de Amerikanen op hun naam hebben staan. Michael Moore stelt zichzelf onder andere de vragen  'Wat heeft invloed op de gewelddadige delicten? Waar komt de honger van macht en geweld vandaan? Zit angst in de Amerikanen gebakken? Waarom willen de Amerikanen het recht hebben op wapenbezit? Zijn ze wapengekken of zijn ze gewoon gek?'

Hij haalt drie grote geweldsdelicten aan namelijk de moorden op Columbine High School, de bomaanslag in Oklahoma City en de situatie in Flint waarbij een zesjarig jongetje zijn medeleerlinge doodschiet. Als eerste begin ik met de titelverklaring namelijk 'Bowling for Columbine'.

Bowling for Columbine

Dit gaat over twee tieners die een bloedbad hebben aangericht in hun eigen school op de Columbine High School in Littleton. Voordat de tieners de kogels losten op de medeleerlingen en leerkrachten zijn ze nog gaan bowlen. De zanger Marylin Manson krijgt de volle lading over zich heen. Hij zou de aanleiding hebben gegeven tot dit drama. Hij liet Marylin Manson aan het woord tijdens de documentaire. Het interview staat op youtube.

Op een bepaald moment zegt hij in het interview dat hij wordt gezien als de slechterik omdat hij staat voor angst, seks, drugs en rock & roll. Desalniettemin is de president in het buitenland oorlog aan het voeren en honderden mensen aan het vermoorden. Wie heeft er meer invloed ik of de president? Ik zou graag zeggen dat ik het ben maar toch is het de president.

Persoonlijk vind ik dat hij daar gelijk in heeft. Het is gemakkelijk om iemand de schuld te geven omwille van zijn uiterlijk of muziekstijl. Men geeft graag anderen de schuld. Het probleem ligt echter bij de regering en de president. Wie beslist dat men recht heeft op het bezit van wapens? Dat is niet Marylin Manson. Op een moment van onbegrip, woede en verdriet zoeken mensen antwoorden op hun wanhopige vragen.

Dezelfde dag als de schietpartij in Littleton  bombardeert het Amerikaanse leger er  op los in Kosovo. Er vielen toen veel meer slachtoffers dan in Littleton, doch wint het schietincident heel makkelijk de mediastrijd. De Amerikaanse regering betreurde enorm het plaatselijke bloedbad op eigen bodem. Het was onverantwoord vonden ze, maar toch hadden ze net de opdracht gegeven om veel meer slachtoffers te maken in een strijd waar ze niets mee te maken hebben. Michael Moore wil deze hypocriete kijk verscherpen in de documentaire.

Michael Moore reageert tegen het vrije wapenbezit waarbij hij de emotionele confrontatie niet uit de weg gaat. Het beeldmateriaal en de geluidsfragmenten van de schietpartij in Littleton gaan door merg en been. Het is echt wel schockerend. Ik had kippenvel bij het bekijken van de beelden.
Het probleem is dat men snel aan een wapen kan komen en daardoor zullen zulke schietincidenten niet de laatste zijn. Het is vrij eenvoudig om aan een wapen te geraken. De kogels kun je bij de supermarkt aan de toonbank vragen, zelfs wanneer je naar de kapper gaat, liggen de kogeldoosjes voor het rapen.
Ik vind het moeilijk om te begrijpen waarom ze geen strengere maatregels invoeren. Het probleem ligt in de regering. In de regering zitten ongeveer fifty-fifty republikeinen en democraten. De republikeinen zijn voorstanders van de wapenwet en dan wordt het al een stukje moeilijker voor president Barack Obama om nieuwe wetten in te voeren. De regering maakt immers nieuwe wetten en hij moet ze goedkeuren. Wanneer hij zelf met maatregels komt, moet ook de regering hun goedkeuring geven. Barack Obama handelt voorzichtig als het over de wapenwet gaat. Hij beseft dat hij tijdens de verkiezingen teveel mensen tegen de borst stootte als hij teveel beperkingen ging opleggen op de wapenwet.

De bomaanslag in Oklahoma City

Het tweede geweldsdelict gaat over de bombardering op een overheidsgebouw. Op 19 april 1995 werd een terroristische bomaanslag gepleegd op een overheidsgebouw Alfred P. Murrah Federal Building genaamd.

Het gebouw stond midden in het centrum waardoor er vele slachtoffers vielen. Er komen 168 mensen om het leven. Wie doet nou zoiets?
De naam van de dader is Timothy McVeigh.  De medeplichtige is Terry Nicholos die de explosieven gemaakt heeft.

Wat is er gebeurd en waarom heeft Michael Moore dit in zijn documentaire verwerkt?

Timothy McVeigh reed met de truck naar Oklahoma City. Daar zette hij zijn truck voor het Murrah gebouw neer, op de laad- en losplaats. Het Murrah gebouw was een groot gebouw met kantoren en een kinderdagverblijf. Dagelijks werkten er ruim zeshonderd mensen en waren er ook nog 250 bezoekers aanwezig. Om negen uur precies stak McVeigh de bom aan en ging er zelf vandoor met een auto die hij vooraf had klaargezet. Twee minuten later ontplofte de bom. De klap was verwoestend. Ruim een derde van het Murrah gebouw vloog de lucht in. De explosie was ruim tachtig kilometer verderop nog te zien en te voelen. Ook de omliggende gebouwen hadden zware schade. Timothy McVeigh kreeg de doodstraf. (Zie onderstaand filmpje.)

In de documentaire heeft Michael Moore een gesprek met James Nicolas. Hij werd opgepakt maar ze hadden geen bewijzen dat hij medeplichtig was voor de bombardering. Deze man is zo akelig. Ik vind hem echt een hele rare snuiter. (zie foto)

Hij vertelt over het feit dat de dader bij hem op de boerderij kwam. Het absurde is dat James explosieven maakt die hij zogezegd nodig heeft op de boerderij.

Hij vond dat Timothy McVeigh een goede gast was. Hij zegt ook dat de dader boos en woedend was op de regering/overheid omdat hij voelde dat hij volledig onderworpen was aan de wetten van de overheid. De ergernis werd hem teveel.

Michael Moore reageert daarop 'Why not Ghandi's way?' waarop James antwoord 'I am not familiar with that'.

James toont zijn vuurwapen dat hij elke avond onder zijn kussensloop legt. Het vuurwapen is geladen. Hij zegt dat er 'wacko's' rondlopen en dat hij zich moet beschermen met een vuurwapen. Grappig dat hij het woord 'wacko' gebruikt.

Michael Moore wilt bij mijn inziens met dit interview aantonen dat angst ervoor zorgt dat de Amerikanen zich verzekeren met een wapenwet. De link naar Oklahoma city is naar mijn mening dat Michael Moore de agressie en gewelddadige acties van de Amerikanen met zoveel mogelijk bewijzen in beeld wil brengen.

De schietpartij in Flint

In Flint, Michigan is er een zes jarig meisje doodgeschoten door haar klasgenootje. Het meisje heette Kayla Rowland. Niemand weet waarom het jongetje dit gedaan heeft.

De moeder zat in het welfare- pogramma. Ze deed dit om voedselbonnen en gezondheidszorg voor haar kinderen te krijgen. Ze zat in het programma van Welfare-to-work waarvoor ze moest werken voor de staat van Michigan. De stichter Gerald Miller van het Welfare-to-work programma werd snel aangenomen door het nummer 1 bedrijf van het land, namelijk Lockheed Martin. Lockheed Martin is het grootste defensieconcern ter wereld, dat zowel vliegtuigen, marineschepen als landmachtvoertuigen en ruimtevaartuigen bouwt en waarvan de producten worden gebruikt in de hele wereld maar hoofdzakelijk door het Amerikaanse Leger.

Lockheed had een perfecte manier gevonden om te variëren en een perfecte manier om te profiteren van arme mensen. De werkende welfare-to-work ouders zijn urenlang van huis af en verdienen een hongerloontje.

De ouders zien hun kinderen heel weinig. Ze moeten ver reizen voor werkgelegenheid. Flint is een arm gebied. De moeder van het zes jarig jongetje deed twee jobs om rond te komen. Ze werkte maar liefst 70 uur per week. Ze verdiende niet genoeg om haar huur te betalen en een week voor de schietpartij moest het gezin hun eigen huis verlaten. Ze vroeg daarom aan haar broer of ze tijdelijk bij hem konden wonen. Haar zoontje heeft het pistool gevonden in het huis van haar broer. Ze heeft niet gezien dat haar zoontje het pistool nam omdat ze op de bus zat om urenlang te gaan werken.

Net zoals hij deed na de schietpartij in Littleton dook Charlton Heston opnieuw op in een betoging in Michigan. Wat heeft de NRA te zeggen op een zes jarige die een wapen gebruikt? vroeg Michael Moore na afloop.
Het antwoord daarop was 'If you see a gun don't touch it, leave the room, call an adult'.
Ik stel mezelf de vraag 'Begrijpt een zes jarig jongetje wat een vuurwapen is?' en ' Beseft een zes jarig jongetje wat hij gedaan heeft?'. Is dat niet zo'n machientje dat ze ook in cartoons gebruiken?

Ik denk dat Michael Moore dit afschuwelijk verhaal verwerkt heeft in de documentaire omdat hij de vele oorzaken en invalshoeken wil tonen. De slechte Amerikaanse economische situatie, de benadeelde zwarte vrouw en de mogelijkheid om gemakkelijk aan een vuurwapen te geraken.
De Amerikaanse economie profiteert van hulpbehoevende ouders. Doordat ze werd uitgebuit om urenlang te werken voor een hongerloon.

Ik vind het een triest verhaal en het heeft me niet onberoerd gelaten. Voor beide gezinnen is dit echt horror.

The National Rifle Association

The National Rifle Association is opgericht in New York in 1871. Het is een Amerikaanse belangenorganisatie die zich inzet voor het recht wapen te mogen dragen, een grondwettelijk recht in de VS.

Amper tien dagen naar de schietpartij in Columbine High school hielt Charlton Heston(jarenlang president van de organisatie) een betoging in Denver. Hij pleitte voor de wapenwet en sprak de organisatie toe dat ze recht moeten houden op deze wapenwet.
Hij zorgde voor opschudding in de hele stad, die amper tien dagen geleden hun dierbaren waren verloren. Hij hield dezelfde betoging in Michigan nadat de bevolking de zware klap moest verwerken van de dood van het kleine meisje.

Op het einde van de documentaire heeft Michael Moore een gesprek met Charlton Heston. Michael Moore toont hem zijn lidkaart van de NRA. Ik denk dat hij daarmee Charlton zijn vertrouwen probeerde te winnen voordat hij lastige vragen begint te stellen.

Charlton vertelt dat hij wapens in huis heeft die geladen zijn. Hij heeft ze uit zelfverdediging en dat hij zich dan geen zorgen moet maken. Hij voelt zich daardoor op zijn gemak. Michael Moore speelt verder in op het bezit van wapens door te vragen 'waarom er zoveel mensen sterven in de VS door wapens?'. Charlton denkt dat dit komt door de Amerikaanse geschiedenis. Ze hebben veel bloed aan hun handen gehad. Daardoor is men hedendaags nog steeds zo gewelddadig.

Michael Moore vraagt of hij zijn excuses wilt aanbieden aan de inwoners van Flint of Littleton waar hij zijn betogingen heeft gehouden. Charlton Heston wilt daar geen antwoord op geven en wandelt tijdens het interview weg.

De NRA heeft veel invloed tijdens de verkiezingen. De zogenaamde SUPER PACS kopen zendtijd op in de VS. Er worden commercials gemaakt die positief of negatief uitdraaien voor de presidentskandidaten. The National Riffle Association behoren ook tot deze Super PACS.
Het onderstaande filmpje weergeeft een duidelijk beeld van SUPER PACS.

Ik kan geen concreet voorbeeld vinden van de invloed van de NRA van de recente presidentsverkiezingen maar wel van 2000. Al Gore wilde meer kinderslotjes invoeren en meer controle op gun shows. De NRA gaf maar liefst 20 miljoen dollar uit om presidentskandidaat Bush te helpen tijdens de verkiezingen. Dat is niet niks, toch?

Angst

In vergelijking met andere landen is het frapant dat het land waar wapenbezit legaal is, ook de meeste doden vallen door vuurwapens.
Michael Moore gaat op onderzoek uit waarom de Amerikanen het hoogste aantal cijfers behalen voor het moorden van mensen met een vuurwapen. Hij krijgt daarop verschillende antwoorden namelijk:

• de liberalen denken dat het komt door de vele armoede
• het uiteen vallen van gezinnen
• door de gewelddadige geschiedenis die de Amerikanen kennen (dat gaat zelfs terug tot in de tijd van de cowboys, indianen, .. )
• door angst dat eigen is aan de Amerikanen
• media die enkel angstaanjagende journaalbeelden tonen
• zwarten worden voortdurend op televisie weergeven als 'grote' crimineel -- 'the black guy did it'
• de eerste reactie is het wapen bovenhalen, zonder eerst even na te denken
• de kijk op het leven is 'vechten'

Als ik de antwoorden bekijk, vind ik voor geen enkel argument een verklaring waarom er zoveel mensen sterven per jaar door een vuurwapen in de VS. In Duitsland sterven 381 mensen per jaar door vuurwapens, terwijl de Duitsers ook een heftige oorlogsgeschiedenis achter de rug hebben. In het Verenigd Koninkrijk sterven 68 mensen per jaar door een vuurwapen, dan denk ik aan de Britten die in India ook heel wat bloed aan hun handen hebben gehad. Is dat dan een verklaring dat de Amerikanen 11.127 mensen per jaar doodschieten met een vuurwapen vanwege een gewelddadige geschiedenis?

Daarbij zijn argumenten zoals bijvoorbeeld armoede, het uiteenvallen van gezinnen of angstaanjagende media geen reden voor het hoge dodencijfer. Deze aspecten zien we namelijk een heel wat meer landen een rol spelen in de maatschappij. Misschien is angst een onderliggende reden waarin het culturele verschil ligt met andere landen. Alhoewel er in heel wat landen in de wereld grote en ernstige problemen zijn. Zo herinner ik me de favela's in Rio de Janeiro, waar ik toch ook niet bepaald zou willen wonen.

De angst kan echter wel een verklaring zijn voor de wet die het bezitten van vuurwapens toestaat. Dat veroorzaakt mogelijk de grote weerstand om de wet te hervormen naar een land waarin het bezitten van wapens verboden is. Door het toestaan van vuurwapens is het grijpen en gebruiken ervan wel veel gemakkelijker. Het is namelijk niet overal zo evident om een vuurwapen te verkrijgen en te behouden. Ik hoop dat Barack Obama hier op de duur wat aan kan veranderen, maar daar twijfel ik over.

Mijn conclusie

Zijn ze wapengekken of zijn ze gewoon gek?'

Dit is een belangrijke onderzoeksvraag in de documentaire, maar dat is bij mijn inziens niet genuanceerd.
Er zijn namelijk ook inwoners van de VS die tegen het bezit van vuurwapens zijn. Je ziet namelijk in de documentaire de vader van een slachtoffer betogen tegen het bezit van vuurwapens.
In de documentaire zien we vooral de wapengekken maar daar zou niet enkel de nadruk op mogen liggen. Persoonlijk denk ik dat Michael Moore meer de kant van de bevolking had kunnen tonen die tegen het bezit zijn van wapens. Hij heeft dat een aantal keren verwerkt in de documentaire maar het zou iets meer aan bod mogen komen zodat de kijker niet enkel de sterke mening en humor van Michael Moore ziet.

Hoe dan ook vind ik veel statements van Michael Moore krachtig. Zo zegt hij op een gegeven moment 'waarom kreeg bowling niet de schuld van de schietpartij omdat de jongens dat als laatste gedaan hebben voordat ze een heleboel mensen van het leven beroofden'.
Daarbij vond ik het ongelofelijk om te zien hoe de media telkens inspeelde op de ernstige gebeurtenissen. De journalisten leken zelfs geen emoties te hebben, onvoorstelbaar.

Tenslotte heb ik al een aantal keren aangehaald waar volgens mij het probleem ligt. Het is een fundamenteel probleem waar hopelijk ooit verandering inkomt. Persoonlijk denk ik dat de republikeinen op gebied van de wapenwet progressiever moeten worden.
Het lijkt me in ieder geval al een stap vooruit als er meer controle zou zijn op mensen die wapens bezitten en in geval van wetsovertredingen de vuurwapens onmiddellijk afnemen. Dit is in België behoorlijk streng en daar zouden de Amerikanen een voorbeeld aan kunnen nemen.

Ik sluit af met de woorden dat ik veel geleerd heb van deze documentaire. Het is een sterke weergave van de wapenproblematiek in de VS. Daarbij leert de kijker zowel op geschiedkundig als op actueel vlak veel bij over de VS!

De volgende keer gaan we weer voor een cultuurprik i.p.v. van een cultuurschot!

Bronnen:

http://standaard.typepad.com/en_nu_even_elders/2007/02/wapenwet_in_ame.html
http://www.dewereldmorgen.be/blogs/paullookman/2012/08/30/heeft-amerika-zich-uitgeleverd-aan-de-wapenlobby-0
http://www.gva.be/nieuws/binnenland/aid1211156/jonge-vrouw-neergeschoten-in-hasselt.aspx
http://www.knack.be/nieuws/belgie/man-doodgeschoten-nabij-crowne-plaza-antwerpen/article-4000195785275.htm
http://www.ditisamerika.nl/amerikaanse-cultuur/amerika-en-wapens/
http://nl.wikipedia.org/wiki/Wapenwet_(Belgi%C3%AB)

Week 4

Het is alweer tijd voor een nieuw onderwerp! Dat gaat snel!

Ik blijf voor het vierde onderwerp nog een keertje in de Verenigde Staten plakken.
Ik heb namelijk gekozen voor de documentairemaker Michael Moore.
De documentaire heet 'Bowling for Columbine'.

 

Het is een actueel onderwerp dat mij ongelofelijk interesseert namelijk 'het bezit van wapens'. Ik moet meteen denken aan de schietpartij in Denver tijdens de première van Batman.

Het liet me niet los, ik vond het zo akelig.

Ik begrijp niet waarom men wapens mag houden en daarom is deze documentaire heel leerzaam. Ik ben benieuwd naar de wetgeving en nog veel meer boeiende weetjes!

 

Klik op 'Michael Moore' voor mijn bevindingen!

MILK

Voordat ik de film ga bekijken, is het belangrijk om eerst voldoende achtergrondinformatie te verzamelen.

Klaar voor een nieuwe cultuurprik? Daar gaan we!

Achtergrondinformatie

De film gaat over Harvey Milk die opkwam voor de rechten van de homoseksualiteit in de meest racistische samenlevingen.

Mijn informatiebehoeften

 Wie was Harvey Milk? Welke weg heeft hij afgelegd? Welke rechten kent de homoseksualiteit vroeger en nu? Welke rol speelt/speelde homoseksualiteit in de samenleving? Waar speelt de film zich af?

Harvey Milk

Harvey Milk is geboren op 22 mei 1930 in New York City. Hij overleed op 27 november 1978 te San Fransisco. Hij was een van de eerste openlijk homoseksuele stadsbestuuders in de Verenigde Staten.
Hij werd doodgeschoten door een gemeenteraadslid. Hij kreeg zes kogels in zijn lichaam. De moordenaar Dan White genaamd, was een man met homofobe opvattingen. De directe aanleiding was een politiek geschil over het herbenoemen van White.
Tijdens het onderzoek werden fouten gemaakt door het Openbaar misterie waardoor Dan White een lage straf heeft gekregen. Hij heeft een gevangenisstraf van zeven jaar gekregen. Het gevolg daarvan was dat er rellen uitbraken. Er zijn veel gewonden gevallen tijdens deze White Night Rios.
De politie bestormde horecagelegenheden waar veel homoseksuelen kwamen, ze mishandelde de aanwezigen en vernielden de inrichting.
Op het filmfragment is de White Night Rios te zien. Ik vind het indrukwekkend om te zien. Je ziet dat mensen worden geslagen, ramen worden ingeslaan, auto's worden in brand gestoken, enzovoort. Reporters proberen hun weg te vinden tussen de chaos om te filmen en foto's te maken.

Rechten van de homoseksuelen

Homoseksualiteit in België

België is na Nederland het tweede land ter wereld dat twee personen van hetzelfde geslacht in het burgelijk huwelijk laat treden. Dit werd mogelijk op 13 februari 2003. De wet zegt 'openstelling van het huwelijk voor personen van het hetzelfde geslacht' m.a.w. het Belgisch huwelijk werd geslachtsneutraal.

Ik heb een artikel gevonden op redactie.be over het homohuwelijk in België. Hieruit kan ik concluderen dat er veel mensen van hetzelfde geslacht getrouwd zijn afgelopen jaren. Het aantal loopt tot 17 000 huwelijken.
Het is volgens de wet wel goedgekeurd maar denkt iedereen daar zo over? Helaas komt vaak in het nieuws dat een homo gewelddadig is aangevallen. Er is ook een homo vermoord in België, dat heb ik gelezen in dit artikel. Twee wandelaars hebben het lijk van Ishane Jarfi gevonden in de buurt van Hoei. Dit zou volgens holebi-organisaties de eerste dode door homofoob geweld zijn. Er gebeuren niet enkel moorden maar er wordt ernstig gediscrimineerd. Deze conclusie heb ik gemaakt door het lezen van dit artikel.

Homoseksualiteit in Nederland

Ik ben ook even een kijkje gaan nemen bij de Belgische Noorderburen. Dit filmpje geeft veel informatie over homoseksualiteit. We zien in welke landen homoseksualiteit niet acceptabel is en in welke landen het wel aanvaardbaar is. Op het filmpje is het eerste homohuwelijk te zien van Nederland. Helaas is er ook een keerzijde namelijk de homohaat. Er hangt nog steeds een taboesfeer rond homoseksualiteit terwijl Amsterdam jaarlijks roze kleurt zou je toch denken dat de 'Nederlander' het aanvaard heeft.

 

                                                   Foto: Gay Parade Amsterdam

 

De film gaat over Harvey Milk in de Verenigde Staten, vandaar dat ik eens een kijkje ga nemen over homoseksualiteit in de Verenigde Staten. In het filmpje heb ik al gezien dat Barack Obama de homohuwelijken goedkeurd. Deze uitspraak kan voor of tegen hem spreken in de komende presidentsverkiezingen. Mit Romney is tegen homohuwelijken. Hij zou zelfs een klasgenoot hebben gepest omwille van zijn geaardheid. Dat heb ik ontdekt op de site van de Standaard.

Ik ben erg benieuwd naar de uitkomst van de presidentsverkiezingen! Persoonlijk zou ik voor Barack Obama stemmen als ik in de VS woonde. Ik kan me vinden in zijn uitgangspunten, actieplannen en zijn openminded-heid.

Homoseksualiteit in de Verenigde Staten

Op Wikipedia staat een hele opsomming van staten waarin homohuwelijk wel legaal is en welke staten het nog niet wettelijk bepaald is. Homoseksualiteit is een actueel, controversieel onderwerp in de Verenigde Staten. Ik heb reeds vermeld dat Barack Obama homohuwelijken goedkeurd. Ik ben benieuwd naar de uitkomst van de presidentsverkiezingen en wat de gevolgen zullen voor de homoseksuelen indien hij nog eens verkozen wordt. Op onderstaande kaart worden de staten van de Verenigde Staten weergeven.

 

Het merendeel is rood gekleurd. Dat betekent dat de grondwet in deze staten verbiedt het homohuwelijk en andere vormen van seksueel partnerschap toe te laten. Dit zijn toch echt wel veel staten!

Ik heb laatst naar de documentairemaker Louis Theroux gekeken met de aflevering van 'The most hated family'.
Deze documentaire vond ik echt 'onvoorstelbaar'. Ik kan best begrijpen waarom deze familie zo gehaat wordt. Het bekijken van deze documentaire is echt een aanrader. (zie onderstaand kort filmfragmentje) Ik kan wel zeggen dat deze mensen homo's echt haten.(en nog een hele hoop meer) Ze staan langs de straten met uitdagende borden zoals bijvoorbeeld FAGS EAT POOP.

Het is nog niet zo lang geleden dat soldaten uit het Amerikaans leger mochten uitkomen voor hun seksuele geaardheid. Het artikel van de site trouw.nl beschrijft hoe er een eind kwam aan het Don't ask- don't beleid. Duizenden homoseksuelen zijn uit de kast gekomen. Tot voor kort werden openlijke homo's en lesbiennes ontslagen door het Amerikaanse leger. Dat overkwam in totaal 14.500 militairen sinds 1993. Enkele ontslagen homomilitairen willen nu graag terugkeren in het leger.

Homoseksualiteit in de wereld
Als laatste heb ik een wereldkaart genomen over de politieke situatie wat homoseksualiteit betreft.

Hoe donkerder blauw, hoe meer gelijke rechten homo’s en lesbo’s hebben. Hoe donkerder rood, hoe zwaarder de straffen zijn als je homo of lesbo bent. Grijs staat voor ‘geen wetten’. Dat kan per ongeluk goed uitpakken, maar is meestal heel slecht voor homo’s en lesbo’s in dat gebied. Als er geen wetten zijn ten opzichte van homo’s en lesbo’s, dan betekent dit niet alleen dat deze staten het er niet over willen hebben, maar ook dat iedereen vrij mag discrimineren ten opzichte van homo’s en lesbo’s.
In bepaalde landen van Afrika en Azië staat er zelfs een doodstraf op homoseksualiteit. Hieruit kan ik concluderen dat homoseksualiteit nog een lange weg moet afleggen vooraleer het wordt geaccepteerd in de wereld. Men kan blij zijn met landen als Nederland, België, enzovoort dat homoseksualiteit redelijk geaccepteerd wordt, zelfs door de wet!

Ik heb al heel wat achtergrond informatie opgezocht. Het is nu tijd voor de film!

MILK

De film begint in 1970. De inleiding van de film prikkelt de nieuwsgierigheid van de kijker omdat de politie een aantal homoseksuelen uit de Red Carpet oppakt. De reden daarvan blijft voorlopig onbekend.
Vervolgens leren we Sean Penn kennen. Hij speelt de rol van Harvey Milk. Wanneer hij zijn 40e verjaardag niet alleen wil vieren, vraagt hij aan een jonge kerel op straat of hij met hem mee wil gaan. Bij deze ontmoeting kwam al meteen een kus aan te pas, beetje snel voor mijn inziens. De achttien jaar jongere Scott Smith werd Harveys partner. Het koppel verstaat zich goed en ze touren samen naar San Fransisco waar ze een winkeltje openen. Op deze plaats opent Harvey een fotografiewinkeltje. De reactie van de overbuurman zorgt meteen voor een vijandige sfeer. Hij veegt zijn hand af met een zakdoek nadat hij Harvey een handgroet gaf.

De straat waar Harvey woont, wordt al snel een homowijk. Homo's uit het hele land stromen naar deze plaats. Helaas blijft deze komst niet ongedeerd. De politie is vijandig en gewelddadig t.o.v. homoseksuelen waardoor er op een dag zelfs 14 ernstige gewonden vallen. Het gebeurde niet één keer dat de politie de wijk aanviel. Er waren meerdere keren razzia tegen de homoseksuelen. Dit blijft niet onopgemerkt door Harvey Milk. Harvey Milk die openlijk uitkomt voor zijn seksuele geaardheid begint macht en invloed te krijgen in de buurt. Hij wil graag iets veranderen aan de situatie en stelt zich daarom kandidaat om in het stadsbestuur te komen. Hij wil strijden voor gelijke rechten voor homoseksuelen.

 Harvey ziet er in het begin van de film slordig en ongewassen uit. Hij besluit om zich beter te kleden. (Zie foto voor en na) De reden daarvan is om serieus genomen te worden en om er 'normaal' uit te zien. Hij stelde zich kandidaat voor een plaats in het stadsbestuur dan kun je er niet uitzien als een hippie.

 

 

Op een bepaald moment in de film zegt Harvey in een verhitte discussie

 

'I AM PART OF THE MOVEMENT AND MOVEMENT IS A DIFFERENCE'

 

Persoonlijk vond ik dit een goede uitspraak. Er is een man die beweerde dat Harvey toch niets zal bereiken omdat hij homo is. Desalniettemin is Harvey vastberaden en heeft hij krachtige argumenten. Hij wil o.a. iets veranderen aan het belastinggeld dat ze betalen aan de overheid voor 'de openbare veiligheid'. Ze betalen belasting maar ze kunnen de politie niet bellen. De politie is tegen de homoseksuelen, deze zijn gewelddadig en vernielen de hele wijk.

 

 Harvey is echter niet de enige die strijd in kader van homoseksuelen. Anita Bryant komt tegelijkertijd op in de campagnes maar ze is tegen homoseksuelen. Ze is een antihomo activiste. Ze is overtuigd van de zondigheid van homoseksualiteit. Ze stelt homoseksuelen gelijk met prostituees en criminelen. Ze baseerde haar overtuiging op haar Christenfundamentalistisch geloof. Ze is ooit begonnen als 'Orange girl', een zangeres die appelsienen verkoopt in reclamespots. Anita Bryant ontpopte zich als ultra conservatieve, uiterstrechtse moraalriddel en het icoon van de Republikeinse Partij. (Anita Bryant zie foto)

 

Ze stond aan het hoofd van een politiek samenwerkingsverband met 'Save our children' dat zich tegen homoseksualiteit keerde en bang was dat kinderen hiervan slachtoffer zouden worden. Haar actie sloeg aan en de verordening werd afgewezen. Dit was een regel die door de overheid werd vastgesteld en waar iedereen zich aan moest houden. Ze werd gesteund door senator John Briggs die alle homoseksuelen uit het lerarenkorps wil verwijderen, omdat ze volgens hem een slechte invloed hebben op de kinderen.

Dit zorgde in de Westerse landen en Amerika tot protesten. In de film zien we een grote opmars van duizenden homoseksuelen met spandoeken en protestborden. Op deze protestborden staat GUY RIGHTS KNOW geschreven. Alle mensen die de mars meeliepen schreeuwden in koor GUY RIGHTS KNOW! Je ziet in de film dat Harvey Milk de 'leider' is omdat men luisterde naar zijn 'korte' speech. Hij schreeuwde de woorden 'You are angry, show them that you're angry'!!

Ik heb op het internet ontdekt dat er in Nederland een campagne was tegen Anita Bryant met een benefietconcert Miami Nightmare. De Nederlandse zangeres zonder naam heeft een protestlied gezongen met de naam 'Luister Anita'.

 

De muziek is niet zo mijn ding maar ik vind de tekst wel boeiend. Persoonlijk vind ik dat het aantoont dat Nederland/België veel verder was met de strijd voor homorechten. De tekst weergeeft precies wat er gezegd moet worden over Antita haar campagne, zeer krachtig.

Haar naam is Anita
Men noemt haar een 'diva'
Is bekend om haar schoonheid en zang
Maar in geloof en karakter
Beslist jaren achter
In haar hoofd zit een heel duivels plan
Zij wil vernielen dat leven
Ons door God eens gegeven
trekt van leer met de bijbel ter hand

Hoe laat zich dat rijmen
Wil dat homo's verdwijnen
En de vrouw net als vroeger slavin van de man
Maar beste vent hou gerust van je vriend
En strijd voor je rechten
Desnoods er voor vechten
Waar je zou van beschuldigd heb jij niet verdiend
Maar beste vent hou gerust van je vriend
En strijd voor je rechten
Desnoods er voor vechten
Waar je zou van beschuldigd heb jij niet verdiend

Terug naar de film! De campagnes zijn nog vollop bezig wanneer zijn vriend Scott hem verlaat. Scott heeft genoeg van de drukte omtrent de politieke strijd van Harvey. Al snel duikt er een nieuwe vlam op die bij Harvey intrekt. In de film heet hij Jack Lira, wij kennen hem als Diego Luna. Om de plaats van Smitt als campagneleider te vervangen neemt hij de lesbienne Anna Kronenberg aan. Ze is de eerste vrouw die plaatsneemt in het team van Harvey.

Uiteindelijk weet hij in 1977 verkozen te worden tot het San Francisco Board of Supervisors, als eerste openlijk homoseksuele man ooit in de Verenigde Staten.

 

Milk werd één van de elf leden van de Board of Supervisors. Elke wijk werd vertegenwoordigd door een lid. Harvey Milk werd gekozen door inwoners van de wijk Castro, rond de gelijknamige straat en bioscoop in het centrum van de homogemeenschap. Zijn bijnaam luidde dan ook: ’de burgemeester van Castrostraat’

Het bleef echter niet bij vreugde door de overwinning. Het was senator John Brigss die met voorstel 6 aankwam. Concreet betekent voorstel 6 dat homo's niet meer voor de klas mochten staan.  Harvey zou hierdoor veel stemmen kunnen verliezen en moest met een nieuw plan komen. Harvey wilde dat elke homo uit de kast kwam en dit vertelden tegen familie, vrienden en kennissen. De bedoeling hiervan was dat iedereen een homo kent. Zo staan homo's dichter bij de stemmer en kunnen ze misschien toch meer kansen maken.

Harvey ontmoet Dan White waar hij mee zal gaan samenwerken. Deze samenwerking verloopt niet zonder problemen. Dan White raakt steeds gefrustreerder wanneer Milk geen makkelijke bondgenoot blijkt te zijn en die ook regelmatig tegen Whites voorstellen stemt. Dan White was een voormalig politie agent en brandweerman. Daarbij heeft Dan White ook meegevochten in de Vietnamoorlog. Dan White genoot de steun van de politie- en brandweervakbonden en trad vooral op als een conservatieve Democraat die voor traditionele familiewaarden was.

Dan White  

                                                    Dan White acteur van de film

 

Harvey heeft veel georganiseerd om Voorstel 6 te kunnen winnen. Hij heeft speeches gegeven en meerdere malen debats gevoerd. In 1979 was er zelfs een Gay Parade in San Fransisco. Op onderstaande foto speecht Harvey voor duizenden mensen.

 



Na een lang gevecht wint Harvey Voorstel 6 op 7 november 1978! Het voorstel om homo's van openbare scholen te weren werd met een ruime meerderheid verworpen. Hij heeft tijdens de felle campagne veel weerstand ondervonden, waarbij hij ook doodsbedreigingen kreeg. Harvey had kort na zijn verkiezing tot gemeenteraadslid zijn testament opgenomen op een cassettebandje dat alleen afgespeeld mocht worden wanneer hij vermoord werd.

Ik vind het heel erg dat Harvey nog geen drie weken later werd vermoord. De moordenaar was Dan White die door de burgemeester geen nieuwe baan meer kreeg omdat hij zelf reeds ontslag had genomen. Dan White vermoordde in de ochtend van 27 november de burgemeester George Moscone en Harvey Milk op het stadhuis.

Harvey probeerde zich nog te verweren en strekte zijn arm uit naar de schutter maar overleefde dit helaas niet.

Op het einde van de film beschrijven ze dat Dan White maar acht jaar heeft gekregen wegens doodslag. Hij zou niet volledig toerekeningsvatbaar zijn geweest want hij leed aan zijn verslaving van junkfood. Deze verslaving zou een depressie veroorzaakt hebben.

Miljoenen mensen reageerden geschokt dat hij er zo gemakkelijk vanaf kwam..
Toen Dan White vrij kwam, heeft hij uiteindelijk zelfmoord gepleegd.

En de dag van vandaag?

Ik heb reeds in mijn vooronderzoek beschreven welke landen homoseksualiteit niet accepteren. Er zijn zelfs landen waar de doodstraf op homoseksualiteit staat. In vele culturen wordt homoseksualiteit niet geaccepteerd en een coming out kan ernstige gevolgen hebben.

Zo ben ik ook al te weten gekomen dat homohuwelijken in ons land legaal is sinds 2003.
Dat betekent niet dat homohaat niet meer bestaat. Ik had al enkele artikelen besproken waarin ernstige gevallen van homohaat in voorkwamen.

Wikipedia beschrijft de verschillende fases van homo emancipatie.
De eerste fase was de strijd tegen de wettelijke discriminatie en strafbaarstelling van homoseksualiteit. De tweede fase was de strijd voor het verkrijgen van gelijke rechten. De laatste en derde fase speelt momenteel een belangrijke rol in de samenleving en dat is het realiseren van sociale acceptatie van homoseksuele mannen en vrouwen.

Persoonlijk denk ik dat homoseksualiteit nooit volledig als 'normaal' gezien wordt. Het is hoe dan ook een onnatuurlijke combinatie wanneer twee mensen van hetzelfde geslacht een koppel vormt. Dat betekent niet dat het niet geaccepteerd hoeft te worden. Iedereen heeft recht om te leven met gelijke kansen en vrijheid van meningsuiting. Zonder liefde kan men niet leven heb ik ooit eens gelezen en dat geldt voor iedereen. Liefde maakt gelukkig en daar zou niets tussen mogen komen.

Wanneer we kijken naar de muziek of modewereld zijn er veel grote sterren homo's of lesbiennes. Het breekt niets af aan hun succes want de miljoenen geldbriefjes stromen binnen.
Ik kan een heleboel bekende sterren opnoemen die uitkwamen voor hun seksuele geaardheid zoals bijvoorbeeld Grace Jones, Dusty Springfield, Melissa Etheridge, Madonna, Lady Gaga, Queen, George Michael, Versace, Yves Saint Laurent, Jean-Paul Gaultier, enzovoort.
Ik denk dat er in de toekomst minder problematiek zal zijn omtrent homoseksualiteit.

Mijn mening over de film

 

De film is gebaseerd op een waargebeurd verhaal en dat maakt hem zo aangrijpend. Ik wist totaal niets over het strijden van rechten voor homoseksuelen. Daarbij hoorde ik voor het eerst de naam Milk Harvey. Ik vind het ongelofelijk dat deze man zo ver is gekomen in een samenleving die behoorlijk conservatief was.(Nu nog wel een beetje.)

 Het uiten van homoseksualiteit was absoluut niet evident. Hij is vaak bedreigd geweest met de dood en toch heeft hem dat niet weerhouden. Hij was niet uit op macht of het groter worden van zijn imago. Hij vocht voor rechten van miljoenen homoseksuelen die opgesloten zaten in hun eigen lichaam.

Ik wist op voorhand dat hij zou sterven maar toch vond ik de scène aangrijpend. Hij vocht voor vrijheid en dat werd zijn dood. Hij heeft ervoor gezorgd dat er een heleboel rechten kwamen voor homoseksuelen en ik denk dat velen hem dat nog steeds dankbaar zullen zijn.

 

''All young people, regardless of sexual orientation or identity, deserve a safe and supportive environment in which to achieve their full potential.”

 

 

 BRONNEN

http://nl.wikipedia.org/wiki/Harvey_Milk

http://nl.wikipedia.org/wiki/Dan_White

http://www.hollanddoc.nl/nieuws/2012/mei/harvey-milk.html

http://www.goodreads.com/author/quotes/3450036.Harvey_Milk

http://nl.wikipedia.org/wiki/Homo-emancipatie

http://nl.wikipedia.org/wiki/Homohuwelijk

http://www.tijd.be/nieuws/politiek_economie_internationaal/Obama_steunt_homohuwelijk.9192167-3141.art?ckc=1

 http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/binnenland/1.1094005

http://www.knack.be/nieuws/belgie/steeds-meer-gevallen-van-homofobie-in-belgie/article-4000098073438.htm
http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20120510_170
http://www.trouw.nl/tr/nl/4496/Buitenland/article/detail/2921020/2011/09/21/Duizenden-homoseksuelen-in-leger-VS-komen-uit-de-kast.dhtml

Week 3

Het is het begin van een nieuwe week en dat betekent ... tijd voor een nieuw onderwerp!
Ik heb inmiddels twee boeken gelezen daarom ga ik dit keer voor een nieuwe informatiebron namelijk een boeiende film.

De film die ik heb gekozen is 'Milk'. Ik heb begrepen dat de film gaat over Harvey Milk die vecht voor de rechten van homoseksuelen in één van de meest racistische samenlevingen.

We horen en zien vaak het onderwerp 'homoseksualiteit' op televisie, in de krant of andere mediabronnen. Ik vroeg me wel vaker af hoe er met homoseksualiteit voorheen in de maatschappij werd omgegaan omdat er een zekere taboesfeer rond hangt. Daarbij zou ik graag meer willen weten over de strijd voor de rechten van de homoseksualiteit want daar weet ik erg weinig over! Ik ben ook benieuwd naar de rol van Milk Harvey in de samenleving. Tenslotte ga ik niet enkel informatie vergaren over homoseksualiteit van vroeger maar ook van nu. Hoe staan we vandaag de dag tegenover homoseksualiteit?

Lees meer over mijn bevindingen bij 'Milk' in de inhoudstabel!

De engeltjesmaaksters

Voor mijn tweede opdracht heb ik het boek 'De engeltjesmaaksters' gekozen.

Het boek is geschreven door de Belgische schrijfster Diane De Keyzer. Ze stelde zich de vraag 'Wie waren die zo verguisde engeltjesmaaksters en wie klopte wanhopig bij hen aan omdat ze af wilden van hun 'pakje'? Ze ging op onderzoek uit en kreeg inzage in de gerechtelijke dossiers van twintig abortusprocessen uit de periode 1895-1915.Deze schat van wonderlijke verhalen geeft een bijzondere inkijk in de levensomstandigheden van de betrokkenen: de ongewenst zwangere vrouw, de medeplichtige, de verwekker, de verklikker, de engeltjesmaakster zelf.
Vooral volksvrouwen liepen tegen de lamp, burgerdames konden immers terecht bij een bevriende arts die een propere curettage als een risicoloze vriendendienst beschouwde. In De engeltjesmaaksters krijgen de verhalen van honderd jaar geleden een actueel karakter omdat ook getuigen van nu aan het woord komen. Zij spreken over de decennia van net voor de abortuswet van 1990, over hun tocht naar Nederland en over de laatste engeltjesmaaksters, zoals Madame Salle van de Glazen Trap.

Ik vind vrouwen die opkomen voor hun eigen rechten en ingaan tegen bepaalde normen binnen de maatschappij fascinerend. Veel vrouwen zowel vroeger als nu vechten voor hun eigen levensstijl en kunnen daardoor veel obstakels op hun pad krijgen. Vrouwen hebben het zeker niet gemakkelijk gehad. Een aantal voorbeelden waar vrouwen jarenlang voor hebben moeten vechten zijn stemrecht, vrouwenloon, onderwijs en ga zo maar verder. Een onderwerp als abortus kent ongetwijfeld een moeizame geschiedenis en daar wil ik graag meer over weten. Ik ben benieuwd naar de vele vrouwen die in een moeilijke tijdsgeest 'opgezadeld' waren met ongewenste/ongeplande/onmogelijke zwangerschappen. Een tijdsgeest waarin abortus not done was en toch besluiten om een einde aan de zwangerschap te maken.

Voor zover ik weet, is er niemand in mijn directe omgeving die een abortus heeft gehad. Toch zou ik graag meer willen weten over de emotionele aspecten van deze zware ingreep. Ik wil liever niet mijn mening uiten over abortus op het internet om mogelijke verhitte discussies te voorkomen. Het enige dat ik wel laat doorschemeren is dat ik persoonlijk vind dat er een verschil is van ongewenst zwanger geraken van een partner OF in een verschrikkelijk geval zwanger worden van een verkrachting. Het doet er nu ook niet toe. Ik ga een kijkje nemen in het begin van de jaren 1900..
Het boek 'De engeltjesmaaksters' maakt dit perfect mogelijk omdat er onder andere een heleboel getuigenissen instaan.

Vooraleer ik ga lezen, ga ik surfen op het internet over de hedendaagse wetgeving over abortus. Bovendien stel ik me ook de vraag hoe een abortus verloopt tegenwoordig. Tenslotte ga ik kijken hoe abortus in het nieuws komt.

Sinds wanneer is het uitvoeren van abortus legaal?

Sinds de wet van 3 april 1990 is abortus in België toegelaten, zij het onder bepaalde voorwaarden. Volgens de wet kan een vrouw die zich omwille van haar zwangerschap in een noodsituatie bevindt, een abortus laten uitvoeren. De wet geeft geen verdere omschrijving van het begrip noodsituatie, maar stelt duidelijk dat de beslissing bij de vrouw ligt. Zij alleen oordeelt over haar noodsituatie.

Elke vrouw, ook de minderjarige vrouw, heeft recht op een abortus. Zij kan een arts raadplegen met het verzoek haar hierbij te helpen. De minderjarige heeft hiervoor geen toestemming nodig van haar ouders. In het recht gaat men ervan uit dat jongeren vanaf 14 à 15 jaar hierover autonoom beslissingen kunnen nemen.

Een arts kan om gewetensredenen weigeren om een vrouw verder te helpen, maar is verplicht haar dat tijdens het eerste gesprek mee te delen. De arts hoeft de vrouw evenwel niet door te verwijzen. Een vrouw heeft er dus alle belang bij om de arts vooraf te vragen of die bereid is haar te helpen. Als de arts weigert, is het raadzaam zo snel mogelijk contact op te nemen met een andere arts of rechtstreeks met één van de abortuscentra.

Wanneer

Een zuigcurettage moet gebeuren binnen de 12 weken na de bevruchting (of binnen de 14 weken, als men begint te tellen vanaf de eerste dag van de laatste menstruatie).
De abortuspil moet genomen worden ten laatste op dag 63 vanaf de eerste dag van de laatste maandstonden).

Wachttijd

Voor de ingreep kan plaatsvinden is er een - door de wet verplicht - gesprek. Minstens 6 dagen later kan de abortus uitgevoerd worden. Men kan dus nooit van bij de eerste afspraak een ingreep laten uitvoeren.

 

(Deze informatie komt van de website van de Vrije Universiteit Brussel.)

Hoe verloopt een abortus?

In België kan men op twee verschillende manieren de zwangerschap verbreken. De eerste mogelijkheid is de abortuspil. Tot en met de zevende week van de zwangerschap, kan de zwangerschap afgebroken worden door deze pil in te nemen. De term is nogal misleiden want het gaat niet om één maar om meerdere pillen die de vrouw met een tussentijd van 2 dagen moet innemen. Dat gebeurt onder strikte medische controle in een abortuscentrum of in bepaalde ziekenhuizen.

Een tweede mogelijkheid is de zuigcurettage. Wanneer de zwangerschap gevorderd is, wordt deze methode toegepast. Dat is een medische ingreep waarbij de baarmoeder wordt leeggezogen. De ingreep duurt ongeveer 15 minuten en wordt meestal onder plaatselijke verdoving uitgevoerd.

Klinkt allemaal best akelig, vind je niet?

 

Abortus in het nieuws

In dit artikel staat dat vrouwen in België tussen 20 en 35 jaar vaker zwangerschappen afbreken. Opvallend is ook dat het abortuscijfer elk jaar hoger wordt. Ik vraag me af waaraan dat ligt? We hebben toch voldoende anticonceptiemiddelen op de markt?!

Een abortus moet goed overwogen worden voordat men naar de kliniek stapt. Persoonlijk denk ik dat men te laks is tijdens seksuele contacten en dat men de gevolgen vergeet. Het is niet zo evident om 'eventjes' naar de kliniek te stappen om de zwangerschap af te breken. Er komt echt wel veel meer bij kijken. Ik vind dat dit onderwerp op scholen veel meer aan bod moet komen. De drempel is nog steeds te hoog om dit onderwerp bespreekbaar te maken met als gevolg dat jonge tieners niet op de hoogte zijn van de gevolgen. Dit is een sterk onderwerp voor tijdens de lessen PAV. Wanneer ik de kans krijg, zou ik graag een les hierrond opbouwen.

Zoals reeds vermeld kiezen veel vrouwen in België voor een abortus. In dit korte filmpje zien we dat niet iedereen tevreden is met het toestaan van de abortus. Men wil aantonen dat er ook andere alternatieven zijn dan het afbreken van de zwangerschap. Deze mars toont aan dat het een gevoelig en actueel onderwerp is.

Dit nieuws komt niet uit eigen land maar ik was er behoorlijk van onder de indruk. Dit is een nieuwsfilmpje uit China. In China kent men een kinderwet, het is namelijk verboden om meer kinderen dan één kind te hebben. Deze vrouw moest haar zwangerschap van maar liefst 7 maanden stop zetten. Er is heel wat ophef rond geweest in China. Zeer zeer triest...

Ik rond mijn nieuws af met de vraag 'is de abortus pijnloos voor de foetus?' Dit artikel uit de Knack beweert dat het pijnloos is voor de foetus tot 24 weken. Wanneer de foetus in de baarmoeder zit, kan het geen pijn voelen. De zenuwuiteinden van de foetus zijn niet voldoende ontwikkeld om pijn te kunnen voelen. Een tweede bevinding is dat de foetus zelfs na 24 weken van nature verdoofd en bewusteloos is in de baarmoeder. Dat betekent dat zelfs een late abortus, die in uitzonderlijke gevallen wordt toegestaan, niet met lijden gepaard gaat. In België is abortus niet strafbaar voor 12 weken. Voor campagnes die de abortustermijn willen verkorten is dit onderzoek niet gunstig.

Ik weet nu wel het een en ander dat in het nieuws is gekomen. Tenslotte stel ik me de vraag waar vrouwen heen moeten gaan in Limburg wanneer ze een abortus willen.

Abortus in Limburg

Wanneer je in Google abortuscentrum ingeeft, krijg je een heleboel adressen. Een abortus wordt zowel uitgevoerd in een ziekenhuis als in een abortuscentrum. Het heeft niet veel zin om allerlei adressen in deze blog te plaatsen. Het is duidelijk dat deze ingreep in vrijwel elk ziekenhuis in elke regio wordt uitgevoerd. Op de meeste plaatsen zijn er abortuscentra aanwezig zoals bijvoorbeeld in Nederlands Limburg in Maastricht en Heerlen en in Belgisch Limburg in Lommel, Hasselt, Heusden-Zolder, Bree, Beringen, enzovoort.

Het bezoek

Ik ben opzoek gegaan naar een abortuscentrum in de buurt. Zodoende kwam ik uit bij het Abortuscentrum van Hasselt te Gouverneur Roppesingel. Het lijkt me een goed idee om eens langs te gaan. Ik heb het centrum opgebeld en ik kreeg een bijzonder vriendelijke vrouw aan de telefoon. Ze had het erg druk vertelde ze. Gelukkig mocht ik toch langs gaan voor een gesprekje! Daarbij kreeg ik ook de toestemming om een aantal foto's te nemen.

Op woensdagmiddag 10 oktober was het zover! Na een lange fietstocht van maar liefst een uur had ik eindelijk het gebouw gevonden. Dit kleine bordje hing op het grote gebouw waar ik moest zijn. Op naar de tweede verdieping!

 Toen ik me meldde bij de balie waren ze op de hoogte van mijn komst en ik werd meteen meegenomen door een jonge gast. Hij nam me mee naar de ruimte op onderstaande afbeelding. Normaliter nemen in deze ruimte gesprekken plaats die men voert alvorens de ingreep plaatsvindt. We hebben hier meer dan een uur gesproken over het reilen en zeilen van de ingreep.
















Voordat ik naar het abortuscentrum ging, had ik een aantal vragen voorbereid. We hebben deze vragen tijdens het gesprek overlopen.

1.     Bij welke leeftijdsgroep komen de meeste abortussen voor?

We maken elk jaar een statistiek. We zien dat vrouwen tussen de 20 en 35 jaar het vaakst abortus plegen. Vrouwen tussen de 20 en 24 jaar pleegden het vaakst abortus in 2011.. Het feit dat vrouwen tussen de 20 en 35 het vaakst abortus plegen is niet onlogisch. De eerste reden is dat vrouwen meest seksueel actief zijn tussen de 20 en 35 jaar. De tweede reden is dat vrouwen rond deze leeftijd het meest vruchtbaar zijn.

2.     Welke voorbehoedsmiddelen zorgen voor de meeste ongewenste zwangerschappen?
Dat zijn vooral de oudere methodes zoals coitus interruptus en het pessarium. Coitus interruptus wordt veel gebruikt bij mensen van andere culturen omdat zij vaak niet op de hoogte zijn van het gebruik van de anticonceptiemiddelen.
Het is ook zo dat de pil vaak vergeten wordt of niet naar behoren werkt omdat ze gecombineerd wordt met andere medicijnen. Wanneer een vrouw de pil neemt en plots diarree heeft, kan de werking van de pil afnemen. Zo zijn er nog tal van voorbeelden waardoor het wel eens mis kan gaan.

We zien hier vrouwen van alle lagen van de bevolking. Veel mensen denken dat we enkel jonge meisjes over de vloer krijgen maar dat is de grootste onzin. Het is een grote diversiteit van vrouwen. Het zijn niet enkel jonge studentes hoor. Er zijn ook vrouwen die reeds een groot gezin hebben en geen vierde of vijfde kind meer willen. De redenen van abortus zijn voor iedereen anders. 

3.     Krijgt u wel eens negatieve reacties vanwege uw beroep? Hoe reageert u daar dan op?
Ja natuurlijk. Er zijn altijd wel mensen die negatief reageren. Ik leg dan meestal uit hoe het eraan toe gaat waardoor sommigen hun mening herzien. Anderen blijven mij uiteraard met de vinger wijzen. Ik reageer heel rustig en ik trek me dat niet zo aan. Het zijn vooral spirituele mensen die het niet eens zijn met deze job.
Er staat ook regelmatig een vrouw voor de deur. Ze houdt mensen tegen die naar binnen komen. Dat vind ik persoonlijk erg vervelend want ze maakt de vrouwen overstuur. Het is al een emotionele gebeurtenis en daardoor maakt ze het enkel erger. Het is niet de bedoeling dat vrouwen getraumiseerd worden hé.

 Wat is uw taak binnen in het Bourgonecentrum?
Ik ben zelf geen arts maar ik werk voor de organisatie. Ik zorg voor de communicatie met de andere centra doorheen België. In België zijn er meerdere Bourgognecentra, namelijk in Antwerpen, Oostende, Gent en Brussel.
Ik vang bijvoorbeeld ook studentes op zoals jij '(lacht)'. Zo is de schrijfster van het boek dat je aan het lezen bent ook hier in het Bourgognecentrum geweest. Ze heeft ook foto's genomen en we hebben natuurlijk lang gesproken over de werking binnen het centrum.  

4.     Zijn er gesprekken vóór de abortieve handeling?
Ja, er gaat verplicht een gesprek vooraf. Het is ook zo dat men na dat gesprek zes dagen moet wachten tot de tweede afspraak. Pas op de tweede afspraak wordt de ingreep uitgevoerd. Dit is verplicht in België. Het kan zijn dat vrouwen zich nog bedenken en daarom is dit gesprek belangrijk. Het is natuurlijk wel vervelend als de vrouw al in de elfde week zit, want dan komen er nog eens zes dagen bij. In dat geval is het nipt, maar meestal wordt de ingreep alsnog uitgevoerd. 

5.     Moet een vrouw haar reden verdedigen?
Bwoah, niet echt verdedigen maar ze moet wel de reden vertellen waarom ze de zwangerschap niet wil doorzetten. Ik spreek niet van 'baby' omdat het nog geen baby is in de eerste twaalf weken.

Heeft een man ook inspraak over de abortus?
Neen, dat is de beslissing van de vrouw. Het is ook zo dat ouders niets te zeggen hebben, zelfs niet bij jongeren van minder dan 18 jaar. Het is zo geregeld dat de mutualiteit rechtstreeks het bedrag overmaakt naar het Bourgognecentrum. De bedoeling hiervan is dat de ouders het dan niet kunnen zien.
Wanneer jullie merken dat de vrouw eigenlijk geen abortus wil maar de man dit eist, wat doen jullie dan?
We spreken dan met de vrouw apart. Het is ook niet zo dat we dwingen dat ze een abortus moet uitvoeren. We willen dat ze de juiste keuze maakt en later geen spijt zal hebben. 

6.     Kan het wel eens voorkomen dat u een abortus moet weigeren? Zo ja, waarom?
Neen. Alleen wanneer de zwangerschap al voorbij de twaalf weken is kunnen wij een abortus weigeren, want dan mag het wettelijk niet meer. Ze zou dan wel naar Nederland kunnen gaan want daar is abortus mogelijk tot 22 weken.  

7.     Krijgen vrouwen psychische ondersteuning voor/tijdens/na?
Ja, zoals reeds vermeld is er sowieso een gesprek vooraf. Wanneer er een controle is, vragen we wel nog aan de vrouw hoe het met haar gaat. Verder wordt er niets meer besproken.

Komt het wel eens voor dat vrouwen terugkomen om te praten omdat ze zich slecht voelen bij de situatie?
Heel af en toe, maar dat is echt zelden. Er is trouwens een organisatie in België die deze vrouwen opvangt. Deze organisatie heet FARA. Afgelopen jaar zijn er 7 vrouwen bij deze organisatie opgevangen. Dat is echt niet veel als je weet dat er 19 000 abortussen worden uitgevoerd op jaarbasis. 

8.     Gaat er wel eens iets fout? Over welke risico’s spreken we dan?

Neen, er is nog nooit iets fout gegaan. Je leest vaak op het internet dat borstkanker een mogelijk gevolg kan zijn. Dat is echt complete onzin. Een andere mythe is dat vrouwen dat vrouwen onvruchtbaar worden. Men spreekt ook wel eens over het postabortussyndroom. Dit bestaat ook echt niet volgens de wetenschap. 

Na een lang gesprek van maar liefst 60 minuten kreeg ik een rondleiding in het gebouw. Eerst kijkt de arts via een echo hoeveel weken de vrouw reeds zwanger is. Hieronder zie je hoe die kamer eruit ziet. Dit is dezelfde stoel die een gynaecoloog gebruikt.

 

Er zijn twee methodes om de zwangerschap af te breken. De eerste methode wordt toegepast wanneer de vrouw nog niet lang zwanger is. Ze krijgt dan een aantal pillen toegediend. Daarvoor hoeft ze maar enkele uren in de kliniek te blijven. Op onderstaande foto zie je een kamer waarin de vrouw kan blijven en ontspannen totdat de behandeling afgerond is.


Wanneer de vrouw langer dan 49 dagen zwanger is, wordt er een zuigcurretage uitgevoerd. Op onderstaande foto zie je de ruimte waar de ingreep plaatsvindt.

Dit is een grote ruimte met nog een extra bijkamertje. In dit kamertje wordt nagekeken of de vrucht daadwerkelijk uit de baarmoeder verwijderd is. Ik vond deze ruimte akelig en ik kreeg het benauwd daarbinnen.

Als laatste heb ik nog een foto gemaakt van een modern medisch instrument dat gebruikt wordt voor de ingreep. Dit heb ik gedaan om het verschil te zien tussen de middelen van vroeger en nu. Het is in feite een plastic smal buisje dat in de baarmoeder via de vagina wordt gebracht.

Dit was mijn verslag over het bezoek aan het Bourgognecentrum. Ik heb de jongeheer vriendelijk bedankt voor zijn tijd en het aangename gesprek. Ik heb met een grote glimlach gezegd 'Bedankt voor het gesprek en ik hoop dat jullie nooit iets van mij zullen horen'!

Toeval of niet, maar de vrouw waarover hij had verteld stond aan de buitendeur. Ze vroeg of ik in het Bourgognecentrum was geweest. Ik vond het interessant om haar beweegredenen te horen.
Ze vond het erger dan een verkrachting zei ze. 'Je neemt de leefkansen van een kind weg, of het nu over 1cm of 40cm gaat!' Ze waarschuwde vrouwen die naar binnenliepen met de woorden
 'Denk 2 seconde na voordat je het laat wegnemen!'.
Ik had genoeg gehoord, wenste haar een prettige dag verder en fietste weg!

Mijn ervaring

Persoonlijk vond ik het een leerrijk bezoek. Ik wist echt niets over het reilen en zeilen van een abortus. Ik had wel op internet her en der wat gelezen maar daar onthoud je toch minder van. Zo ben ik iets meer te weten gekomen over de twee methodes van abortus. De medicatieve behandeling lijkt me minder ingrijpend dan een zuigcurettage. Het ziet er ook minder akelig uit. De vrouw krijgt een aantal pilletjes en moet vervolgens wachten tot er een bloeding komt. Deze bloeding betekent dat de baarmoeder de vrucht heeft afgestaan. De zuigcurretage daarentegen is veel aangrijpender. De stoel staat midden in de kamer gericht naar de deuropening. Dat lijkt me best ongemakkelijk voor de persoon in kwestie. De apparatuur zag er eng uit en ik kreeg een benauwd gevoel in die ruimte. Tenslotte denk ik wel dat vrouwen zich op hun gemak zullen voelen door de vriendelijke omgang van het personeel met de cliënten. Dat maakt het hele gebeuren iets toegankelijker lijkt me. Hoe dan ook vind ik persoonlijk dat het een emotionele ingreep is.

Bijkomend filmfragment

Terwijl ik aan het zoeken was naar bruikbaar materiaal vond ik dit filmpje.
Dit filmpje bevat SHOCKERENDE BEELDEN en is NIET GESCHIKT voor de gevoelige kijker.

 

Dit filmpje was gemaakt door een reportagemaakster die zelf zwanger is tijdens de opnames. Ze vertelt dat ze op haar 21ste een abortus heeft gehad. Ze is nu jaren ouder en opnieuw zwanger maar laat dit keer geen abortus uitvoeren. Ze ontmoet mensen die tegen abortus zijn en ze ontmoet een arts die abortussen uitvoert. Het is een confronterend filmpje. Er worden beelden getoond die heftig zijn.

In het filmpje is ook een abortus te zien. De vrouw is op dat moment 4 weken zwanger. De ingreep ziet er best akelig uit. Ik vond het een leerrijk filmpje maar gelukkig was ik niet aan het eten tijdens het kijken..

Persoonlijk vind ik dit filmpje bruikbaar voor de lessen PAV in de derde graad. Leerlingen uit de tweede graad zijn nog niet allemaal rijp genoeg voor dit onderwerp. Daar zou het zijn effect kunnen missen. Dit onderwerp is voer voor een discussie. Je kan leerlingen na een aantal lessen een mening laten vormen. Een stap verder is dan een debat tussen de leerlingen die pro zijn en de leerlingen die contra zijn.
De leerkracht legt op voorhand uit wat de leerlingen te zien krijgen, zodat ze zelf kunnen bepalen of ze zulke beelden aankunnen. Leerlingen die beslissen om niet mee te kijken, kan je een aangepaste vervangopdracht geven. Wie weet heeft er al een leerling een abortus uitgevoerd dan lijken me deze beelden te confronterend.

Het boek 'De Engeltjesmaaksters'

Dan is het nu tijd voor het boek! Het boek is opgedeeld in 9 hoofdstukken met een besluit en een aantal getuigenissen. Voor deze bespreking zoek ik de belangrijkste bevindingen die voldoen aan mijn informatiebehoefte.

Let's go!

Het boek speelt zich af in België. De tijdlijn weergeeft de periode waarover het boek gaat.

Ongewenst zwanger en wat dan?

In 1900 was het afbreken van een zwangerschap strafbaar. Het gebeurde achter gesloten deuren en zowel de geaborteerde vrouw als de aborteuse had er alle belang bij om te zwijgen. Men dacht dat aborteren meer voor kwam in de lage sociale klasse omdat deze volksvrouwen er meer over praatten. Het grote verschil ligt tussen de volksvrouwen en de dames van de stand. De volksvrouwen liepen grotere kans op verklikking. De sociale controle in de leefomgeving van de vrouwen uit de volksbuurten was nu eenmaal groter. Het zijn ook deze vrouwen die met het gerecht in aanraking kwamen voor vruchtafdrijving. We moeten dus niet misverstaan dat welke klasse vrouwen dan ook, bij een ongewenste zwangerschap gingen ze wel degelijk hulp zoeken bij een aborteuse.

Wanneer ik verder lees in het boek worden de beweegredenen voor het afbreken van de zwangerschappen duidelijk.
Een eerste voorbeeld in het boek is een weduwe die zwanger werd van haar buurman. Ze stond in een zwakke positie als alleenstaande vrouw, dus moest ze haar vrucht laten weghalen. Een tweede voorbeeld zijn de vele jonge meisjes die als 'meid' bij de burgerij, herberg of op een herenboerderij moesten werken. Ze lieten vaak een abortus uitvoeren. Er staat een verhaal in het boek over een meid die zwanger werd van haar meester. Hij sloeg haar totdat ze toestemde voor de geslachtsgemeenschap met als gevolg dat ze zwanger werd. Het was niet 'normaal' dat een meid zwanger was en het werd dan ook niet geaccepteerd door de maatschappij. Ze was immers niet gehuwd.
Daarnaast maakten de fabrieksarbeidsters ook een groot deel uit van de meest kwetsbare groep. Ze konden zich het opvoeden van een kind niet permitteren omdat ze nauwelijks hun eigen eten konden betalen. Daarbij kregen de vrouwen een bevallingsrust van vier weken zonder vervangingsloon. Geen enkele arbeidster kon zich dit permitteren. Wanneer deze vrouwen toch besloten te bevallen, gingen ze al vlug werken omdat er anders geen inkomen was.

Hoe kon het dat de maatschappij het niet aanvaardde dat ongehuwde moeders kinderen hadden?
Het antwoord daarop is de kerk. De kerk duwde ongehuwde moeders met hun illegale kinderen in de taboesfeer. Deze kinderen noemden ze voorkinderen. Ze behoorden wel degelijk tot de realiteit maar ze werden niet geaccepteerd door de maatschappij.

Wanneer vrouwen dan toch besloten om kinderen te houden, werden ze alleen door de moeder opgevoed. Het gevolg daarvan was dat de kinderen hun eigen leven moesten betalen en daardoor vaak het eerste levensjaar niet haalden. Kindersterfte was erg hoog in 1914.

Tijdens het interbellum kiezen meer en meer vrouwen voor abortus, maar waarom?
Daar waren vier oorzaken voor. De eerste oorzaak is de daling van het zedelijk peil bij de bevolking.
Vaak gaan moeilijke periodes doorheen de geschiedenis gepaard met ontucht en dat zorgde voor toename van vruchtafdrijving. Een tweede kenmerk was de verzwakking van de godsdienstzin. In tijden dat de hoop afneemt, is men sneller in staat tot moord. Een derde en uiterst belangrijke oorzaak waren de sociale noden. Men kon het gewoonweg niet meer aan om NOG een mondje eten te geven. Een vierde motief om abortus te overwegen was de geneeskundige vruchtafdrijving. Wanneer het leven van de moeder bedreigd werd, was men in staat om de vrucht weg te nemen. De katholieke kerk kon zich hier zeker niet in vinden aangezien de volgende zin letterlijk in de Bijbel staat:' Gij zult niet doden'.  Er worden nog tal van voorbeelden gegeven in het boek maar ik denk dat deze vier kenmerken de belangrijkste zijn om de beweegredenen voor abortus in 1900 aan te tonen

Ik stel mij de vraag welke rol de vader in dit hele verhaal speelt.
De verwekker was vaak niet betrokken bij de volgende stap, namelijk de zoektocht naar een oplossing. Het kwam ook vaak voor dat de verwekker van niets wist.
Als conclusie kan ik dus wel stellen dat veel vrouwen er helemaal alleen voor stonden. Enkelen onder hen gingen op zoek naar engeltjesmaaksters.

Naar de engeltjesmaaksters

Ik heb reeds vermeld dat abortus illegaal was, maar hoe kwam men dan toch bij de aborteuse terecht en wie wilde deze job op zich nemen?

Men kon tot 1924 vrij adverteren in de kranten. Dit is een advertentie uit de krant Vooruit van 4 januari 1924.

Er moest wel voorzichtigheid aan de dag worden voorgelegd in verband met de formulering van deze advertenties. Het was een soort van codetaal. Best interessant om te lezen!
Het was wel zo dat de meeste reclame via mond tot mond werd overgebracht. De Engeltjesmaaksters waren meestal gekend in de buurt of in de stad.

Opvallend is dat de aborteuses zich in de buurt van de stations vestigden. De reden daarvoor was dat ze goed bereikbaar wilden zijn voor klanten die niet uit de stad kwamen.

De engeltjesmaaksters waren mensen die van dit werk niet hun beroep maakten, maar er hooguit af en toe iets van bijverdienden.De zwangere vrouwden betaalden ongeveer 17 frank. De bedragen schommelden tussen maximum 30 frank en minimum 5 frank.

Sommige mensen waren deskundiger en handiger in deze sfeer van onderlinge hulpverlening en gingen zich specialiseren in de engeltjesmakerij.
In het boek wordt er gesproken over vier types aborteuses/aborteurs.
Zo kende men de gelegenheidsaborteur, de buurtaborteur, de deskundigen(artsen en voedvrouwen) en de zwangere vrouw zelf.
Ik vraag me af hoe type één, twee en vier een abortus konden uitvoeren zonder de juiste abortieve middelen.

Het antwoord daarop is simpel 'ze deden maar wat'. Ik heb meerdere manieren ontdekt tijdens het lezen waardoor ik erg geschrokken was! Ik denk dat veel vrouwen van deze tijd niet beseffen hoeveel comfort we inmiddels hebben wat vrouwenzaken betreft.

Abortieve handelingen

De titel van het hoofdstuk over abortieve handelingen heet 'Zeepsop en priemen'. Dat geeft me al een klein vermoeden wat ik kan verwachten.

Zo ben ik te weten gekomen dat alles in de baarmoeder werd ingebracht om de zwangerschap te beëindigen. Het varieërde van breipriemen, haarpinnen, haakpennen van goud of celluloid tot baleinen van de paraplu, scharen, canules in been, glas en metaal. Daarbij spoot men allerlei vloeistoffen op, van infusies van tabak tot zeepoplossingen. Dit gebeurde meestal niet helemaal zuiver met alle gevolgen van dien.
Ik heb regelmatig gelezen dat vrouwen stierven na de ingreep. Dat verbaast me dan ook niets.

Ik kan opmaken uit de vele verhalen dat vrouwen soms zo wanhopig en vast besloten waren om de vrucht weg te spuiten dat ze niet terugschrokken voor de meest agressieve praktijken. Soms kwam er zelfs een fietspomp aan te pas. Hoe ver vrouwen soms wel gingen, blijkt uit het volgend citaat uit 1912.
Als bewijzen van de moed der vertwijfeling die sommige vrouwen kunnen tonen, noem ik de gevallen van een paar gravidae (zwangeren) die zichzelve met een hoedepen of iets dergelijks ter hoogte van de navel, in de buik staken en de pen doorvoerden tot in de vrucht, gevallen waarbij de abortus optrad en waarna de patiënte herstelde.

Zo staan er ook getuigenissen in het boek dat vrouwen gingen zitten op de zwangere vrouw. Vagina's werden volgestopt met bijtende stoffen als mostord, tabak en peper, soms de drie tesamen. Vrouwen stampten en sloegen heel hard op de buik totdat ze begon te bloeden. Sommige vrouwen gingen in heet water zitten of ze lieten zich van de trap vallen.  Ik vind het echt akelig dat vrouwen die zelf probeerde de vrucht af te drijven in staat waren tot deze beangstigende praktijken.

Er waren ook tal van vrouwen die het niet zelf probeerden maar naar een aborteuse gingen.
Ik heb een getuigenis uitgekozen uit het boek en deze gaat als volgt:
Drie maanden geleden is Schele Phil mij komen vinden. Zij zegde mij dat er bij haar een meisje was dat haar gevraagd had of ik het bij haar zou willen afsteken. Ik heb eerst geweigerd, maar op 't aandringen van Phil van toch maar te proberen, heb ik er eindelijk in toegestemd. Ik heb dan een caoutchouc darm met een priemeke gaan kopen bij een drogist in de Diepestraat.

Op deze afbeelding zie je hoe een sonde en priem eruit zien!

De zwangere vrouw in kwestie is Régine D. Dit is haar verklaring:

Ik ging twee maanden en een half groot. 't Is op een dinsdag dat ik naar de stad ben gegaan en dat het gebeurde. Die vrouw- Schele Phil- zegde mij dat dit geen kwaad kon. Men gebruikt daartoe een darmke in caoutchoc dat men tot in de matrice [baarmoeder]  steekt. Vervolgens steekt men een priemke door het darme, zover tot men voelt dat het pijn doet, dan komt er bloed af en alles is gedaan. Phille heeft mij de kamer getoond en zij heeft mij gezegd van er eerst binnen te gaan en vana an Anna te zeggen dat het piemeke onder het bed lag. Na die uitleggingen heeft ze de kleine zwarte vrouw doen roepen in een der kamers van Schele Phil heeft dat meisje juist met mij gehandeld, volgend de uitleggingen van Schele Phil.

De getuigennisen illustreren hoe het 'afsteken' van de vrucht in zijn werk ging. Een priem is in feite gewoon een breinaald. Hoeveel kunnen ze niet beschadigen?!
Pas op het einde van de 19e eeuw veranderde er veel wat instrumenten betreft. Een voorbeeld daarvan is de curettage. De curettage werd enkel door artens of medisch geschoolden gehanteerd.
In het Bourgognecentrum had ik een foto gemaakt van een modern curretage instrument. In vergelijking met deze instrumenten op onderstaande afbeelding is dat heel wat vrouwvriendelijker! Deze curretage instrumenten zijn van metaal gemaakt.

Het is onmogelijk dat deze ingrepen zonder gevolgen waren. Daarom stel ik me de vraag welke risico's aan dit vak verbonden waren.

De abortus zelf veroorzaakte bij veel vrouwen chronische klachten. Het kwam wel eens voor dat de baarmoeder en de darmen doorboord werden door de breipriem. Daardoor kon het gebeuren dat vrouwen definitief onvruchtbaar werden. Het kwam ook regelmatig voor dat vrouwen stierven door de ingreep. Sommige vrouwen verloren teveel bloed of hadden ernstige inwendige infecties met de dood als gevolg. Vrouwen riskeerden niet enkel hun leven maar ze overtreedden ook de wet. Het plegen van abortus was een zwaar misdrijf zowel van de aborteur als de zwangere vrouw in kwestie.
Ze hadden er beide alle baat bij om te zwijgen maar hoe kon het dan toch aan het daglicht komen?
Wanneer het fout ging met de vrouw door de ingreep treden klachten op. Dit werd opgemerkt door de buurtbewoners. Zodoende werd de vrouw een verdachte bij de politie. Het gebeurde ook vaak dat ze verklikt werden door derden. Dit werd schriftelijk of mondeling bij de politie aangegeven of men ging rechtstreek naar de procureur des Konings. De katholieke kerk speelde een grote rol in de maatschappij. De kerk bepaalde het dagelijkse leven en speelde een grote invloed uit op de 'gewone' mens. Wanneer men ging klikken, dacht men dat ze een goede daad hadden verricht. Het was ook vaak verraad omwille van slechte verhoudingen.
Wanneer de aborteuse verdacht werd probeerde ze zichzelf vrij te pleiten door erop te wijzen dat de slachtoffers hen er vrijwel toe gedwongen hadden de ingreep te verrichten. De zwangere vrouw probeerde meestal de ingreep te ontkennen. Toch is de wet de wet en volgens de wet was de aborteur strafbaar. De geaborteerde is dat ook, maar voor haar was er een minder zware strafmaat. De aborteuse ging de gevangenis in en moest een flinke geldsom betalen.

De abortus dat zo strict verboden was, is toch legaal geworden.
Wie heeft daarvoor gezorgd en wanneer was abortus legaal?

De lange weg naar een wet

In de jaren vijftig bindt de socialistische vrouwenbeweging als eerste de strijd aan tegen de illegale abortussen. Het waren immers vooral de arbeidersvrouwen die om financiële redenen de gevolgen van een illegale abortus moesten dragen.
In de jaren zestig zet het gevecht zich nog steeds voort. Ze streden voor informatie over anticonceptiemiddelen. Ze waren van mening dat anticonceptiemiddelen ervoor zorgden dat de gruwelijke abortuspraktijken voorkomen konden worden. In de jaren zeventig verspreiden Socialistisch Vooruitziende Vrouwen een perspericht waarin ze onomwonden voor vrije abortus pleiten. Later volgt er een nieuwe linkse vrouwenorganisatie namelijk de Dolle Mina.
In het boek wordt de lange weg naar de wet voor de legalisering uitgebreid beschreven. Ik concludeer dat vele organisaties hebben gestreden voor en tegen de abortuswet. In 1990 is de wet in België gelegaliseerd. België is daarmee het voorlaatste land van de Europese Unie dat Abortus onder voorwaarden uit het strafrecht haalt.

Ik heb reeds onderzocht hoe groot abortus de dag van vandaag is. Door het interview in het Bourgognecentrum ben ik veel te weten gekomen over de huidige siuatie wat abortus betreft.

Mijn besluit over het boek

Dit boek was absoluut leerrijk en enorm interessant. Het aangename aan dit boek vond ik de afwisseling van feiten met getuigenissen. Ik kon het me helemaal inbeelden en dat maakte het zo boeiend. De geschiedenis van abortus is niet niks. Het is een gevaarlijke weg geweest voor vrouwen. Ik vond het erg om te lezen dat veel vrouwen gestorven zijn door de ingreep. Door de weinige kennis van het vrouwelijk lichaam en medische instrumenten was de abortus een levensgevaarlijke ingreep. Men liep het risico het lichaam inwendig te ruïneren met ernstige gevolgen zoals bijvoorbeeld onvruchtbaarheid, darmklachten, maagpijnen, infecties enzovoort.

Gelukkig zijn de tijden veranderd en is de medische kennis erop vooruitgegaan.
Vrouwen hoeven niet meer te lijden en zullen ook geen lichamelijke klachten eraan overhouden.

Mijn informatiebehoefte is 100% voltooid door het lezen van dit boek en het bezoek aan het Bourgognecentrum!

 

 

 

 

 

 

Bronnen:

www.jongereninfolife.be/site/voorlichting/risicos-abortus.html
nl.wikipedia.org/wiki/Abortus

www.abortuscentra-vlaanderen.be/metho.html
http://www.jeugdenseksualiteit.be/m_jongeren/index.php?page=links_toon&catid=14&lid=21
www.dianedekeyzer.be/
http://www.youtube.com/watch?v=mmdeZ3HuS1A